Bez grzechu żyć się nie da

Bez grzechu żyć się nie da,

i walkę toczyć każdego dnia trzeba.

Wielki Post, wielkie wyzwanie

na codzienne nawracanie.

Co roku od nowa, co roku wytrwale,

staje przede mną, wiem doskonale.

Cierpliwie, w spokoju sumuję swe życie,

mam jednak wrażenie, że nienależycie.

Że nie tylko głębi tu brakuje,

ale, że i podświadomość nieco oszukuje.

W zakamarkach mózgu, gdzieś tam głęboko,

siedzi sobie moje niewidzialne oko.

I ono czasami rąbek tajemnicy odsłania,

wtedy prawda o nas niestety się wyłania.

Te wszystkie boleści bliźnim zadawane,

w przeszłości i teraz, wciąż są ukrywane.

Dokopać się do nich, trudne to zadanie,

ale warto, bo to jest Moje nawracanie.

Dlaczego co roku, dlaczego od nowa,

przecież od tego bardzo boli głowa.

Dlaczego te winy, grzechy pospolite,

wracają wciąż do nas, i wciąż nieumyte.

Bo taka niestety natura człowieka,

z czynieniem dobra on do końca zwleka.

Nie wszyscy jednakże, i tu jest nadzieja,

że w czasie Postu ktoś życie swe zmienia.

Nie każdy podejmie, wielu zrezygnuje

i wcale się tym nie przejmuje.

Znajduje wykręty, w księżach i ambonach,

wielu poprzestanie na swych zabobonach.

Jakie rady dać pragnę, na te dni szczególne,

muszą to być rady z natury ogólne.

Radze zatem tobie z całego serducha,

wzmacniaj skruchą i pracą zmęczonego ducha.

Duch odda stokrotnie, gdy będziesz dziękować,

niczego ci wówczas nie będzie brakować.

Da rozum i siłę,da zdrowie i życie.

Pamiętaj i szanuj to należycie.

Venus Prima