Drzewo mojego życia

Z lewej strony drogi

świat pusty, ubogi.

Nad nim chmury szare,

w smutku wykąpane.

Z prawej zieleń cieszy,

brak tego co grzeszy.

Błękit w górę się rozlewa,

w słońce przyodziewa.

Drzewo na końcu drogi,

udziela przestrogi.

Nie ma wątpliwości,

gdzie serca radości.

Opuścić wzrok z lewa,

tam smutek dojrzewa.

Z prawej nadzieja rozkwita,

zielonym drzewem powita.

Venus Prima

21.10.2022, godz. 21.21